Spring naar inhoud

In het Sonsbeekpark wordt regelmatig getrouwd en anders worden er wel foto's gemaakt van bruiloften. Het bezoekerscentrum aldaar bedacht dat het een leuke trekpleister zou zijn om een tentoonstelling van als die foto's te maken. Aangezien de vader van Tinus er als vrijwilliger werkt hebben wij een leuke foto uitgezocht en die ingeleverd. En een jaar gewacht.
Gisteren kregen wij een brief. Wegens te weinig animo/subsidie is er voor gekozen om Trouwen in Sonsbeek om te dopen tot Paren in Sonsbeek Even dacht ik dat ze een stapje verder wilden, zoiets als de huwelijksnacht.
Maar nee, het blijkt dat wij nu als paartjes op de foto tentoongesteld worden. Dus 2 eenden die aan synchroonzwemmen doen mogen ook aan de wanden opgehangen worden in het bezoekerscentrum. Eens kijken of ik nog een paar leuke foto's heb in park Sonsbeek met wat leuke stelletjes. Anders graai ik binnenkort mijn camera uit de kast. Neem man, kind en hond mee en knipsen maar!!

Eens in de zoveel tijd kriebelt het. Ik wordt dan onrustig. Soms krijg ik er last van als er veranderingen in mijn leven zijn. Zoals nu dat mijn werk ongeveer gehalveerd wordt. Ik krijg dan gelijk last van een het "ik-ga-mijn-leven-totaal-omgooien-syndroom" Dat begon dit keer met het idee dat ik sportief zou worden en afvallen. Sportbroek aangeschaft. En ontdekt dat je er heerlijk mee op de bank kunt zitten. En samen met manlief hebben wij ons fantastisch aan ons nieuwe eetpatroon gehouden tot aan de vakantie. Met als resultaat dat van de 9 kilo die ik kwijt was ik er nu nog maar 4 kwijt ben. Maar ik zie er wel fantastisch uit hoor. Mijn nieuwe haarkleur leidt nogal af van mijn buikje. Ik wordt zelfs door vrienden in de stad voorbij gelopen. Tot ze weten dat ik heb ben natuurlijk. Oké, de fantastische nieuwe garderobe, die echt hoort bij mijn nieuwe sprankelende persoonlijkheid, moet nog even op zich laten wachten. Maar alleen tot ik mijn droombaan vind. Geweldige collega's die oren hebben naar mijn ideeën. (dus zonder dat ze me vragend aankijken waar ik het in vredesnaam over heb) Een geweldig salaris. (voor die garderobe) en geweldige secundaire voorwaarden. (kinderopvang, veel vrije dagen, goed pensioen) Maar de eerste sollicitaties (en afwijzingen) voor die fantastische nieuwe baan heb ik al wel gehad. Dus dat is een punt van mijn lijstje waar ik hard aan werk. Maar mijn persoonlijkheid kan dan ook wel een opfrisbeurt gebruiken. Dus ik duik in mijzelf en besef dat ik met gemak meer tijd zou kunnen spenderen aan (in willekeurige volgorde) kind, manlief, vrienden, beestenboel, ouders, broers en zussen, mensen die ik spontaan tegenkom, de buren en ga zo maar door. Had er ook neer kunnen zetten meer aandacht aan de wereld om mij heen en niet alleen mijn eigen wereldje.

En over een weekje of 2 zakt dit gevoel weer weg. Dan krijgt mijn haar weer uitgroei, trek ik weer een slobbert-shirt aan en ga op zoek naar baantjes die ik wel kan krijgen omdat mijn persoonlijkheid daar niet sprankelend hoeft te zijn en ik dat eigenlijk ook nooit langer dan een maandje ben. Nu ik er over nadenk ben ik eigenlijk alleen in de maand juli sprankelend. En dan zou ik willen dat het door de zomerzon kwam maar ik denk dat het meer te maken heeft met mijn verjaardag in deze maand.

Eindelijk een jurist aan de telefoon gekregen. Ben er gelijk weer een stuk geruster op. En nu kan ik tenminste boos worden op iemand als het niet gaat zoals het moet. Net dus een telefoontje gekregen. Fax van de jurist van de werkgever is binnengekomen. Ze gaan niet akkoord met een ww-garantie maar willen eventueel wel een CWI procedure opstarten. Maar als die opgestart wordt gaat het weer ten koste van mijn ontslagvergoeding. Denk, denk, denk....

Even iets heel anders, enige jaren geleden kreeg ik een heel mooi setje sieraden cadeau van Tinus (manlief) Ik echt helemaal in de wolken en heb het altijd vol plezier gedragen naar feestjes etc. Nu was het vorig jaar met zwanger zijn (lees: opgeblazen) en verbouwen (lees: teringzooi in huis) niet echt de gelegenheid om me eens mooi op te doffen. Maar omdat wij binnenkort onze verjaardagen vieren (als ik ooit een datum kies) heb ik ze eens opgedoken uit mijn sieradenkistje.
Oei, die waren zwart uitgeslagen. Maar geen nood. even laten schoonmaken en ze zijn weer als nieuw toch?
En zo stap ik bij juwelier 1 naar binnen. Helaas mevrouw het is geen zilver. Hier kunnen wij niets mee.
En zo ook juwelier 2. Geen idee wat voor soort metaal dit is mevrouw, maar wij durven het niet aan om dit schoon te maken
En juwelier 3 die behalve juwelier ook nog edelsmid is. Hier is door ons niets aan te doen mevrouw, het bestaat niet uit een bestanddeel dat ook maar op zilver lijkt.
Behalve de kleur dan die ondertussen uit zwarte en zilveren plekken bestaat. Mmmh, ik wordt behoorlijk pissig als ik naar de bon kijk voor de armband: Zilveren armband met kristal. Stelletje oplichters. Van het weekend maar eens naar de winkel toe waar we ze gekocht hebben.

Één van de dingen die mij op het moment erg bezig houdt is het feit dat ik ontslagen ga worden. Bedrijfseconomische redenen dus ik heb het "geluk" dat ik voor 20 uur terug mag komen. Maar die andere 16 uur ben ik dus wel kwijt.
Maar nu ben ik dus druk met het regelen van een jurist. Nou ben ik een aantal maanden geleden lid geworden van het FNV dus dat scheelt. Dus gelijk gebeld toen ik het wist. Omdat ik nog maar net lid ben moet ik betalen voor juridische bijstand. € 75,-- per uur. (Dit blijkt een schijntje te zijn vergeleken met wat anderen vragen) Maar de zaak in gang gezet. Eerst kreeg ik een intake formulier. Deze moest ik invullen en met een kopie van mijn contract terugsturen. Dat was het eerste probleem. Ik kwam thuis alleen een oud contract tegen. Dus ik opgebeld naar mijn werk (Ik had vakantie) en een kopie werd opgestuurd. Verdikkie, precies hetzelfde als wat ik al had. Alleen door de verwarring en het wachten werd mijn intakeformulier een week later verstuurd dan dat de bedoeling was. De 14de.
De datum waarop ik antwoord moest geven. Kies je voor niets of voor 20 uur. Kwam snel dichterbij en ik had nog niets gehoord van het FNV. Dus op maandag 18 juli kon ik laten weten dat ik voor 20 uur ging onder protest. De 22ste eindelijk een brief van het FNV of ik even een voorschot van € 525,-- wilde betalen. Ik over de rooie maar toch maar gedaan dezelfde avond. Zonder voorschot doen ze namelijk verder niets. En weer was het stil. Nog wel even zelf een briefje erachteraan gestuurd met het laatste overleg tussen de directeur en mijzelf.
Gisteren had ik een dag vrij. Baby was ziek, Omi met vakantie. Dus ik had een dagje vrij genomen.
Vandaag 26 juli krijg ik bericht dat uiterlijk vandaag de jurist van ons bedrijf contact wil hebben met mijn jurist (die brief is gisteren binnengekomen!) En voor de 28ste moet er een officieel bezwaar zijn gemaakt, anders loop ik het recht op een uitkering mis.
Dus ik als een idioot bellen naar het FNV. Na 2x doorverbonden te zijn en een ander telefoonnummer gekregen te hebben en weer doorverbonden te zijn kom ik erachter dat ze niet precies weten waar mijn dossier is. Ik heb gebeld om 10 uur. Ik zou zo snel mogelijk teruggebeld worden. Het is nu half 1. Als ik om 14.30 nog niets gehoord heb ga ik er weer als een idioot achteraan bellen.

Ik wordt er een beetje moe van. Stom bureaucratisch gedoe.

1

Binnenkort is het weer tijd voor een feestje. Tinus en ik vieren de laatste jaren onze verjaardag samen. Maar nu zitten we volop in een verbouwing en om nu 20 mensen op ons pas gebouwde vergrote balkon te laten feesten. Niet het juiste idee. Met 6 man is het daar vol. Dus dit jaar wil ik eens iets unieks doen.
Een picknick in het park? Nee, dat hebben we vorig jaar al gehad.
Een lekker diner met de hele club? Nee, dat wilde ik in het najaar voorstellen.
Verjaardag in ons favoriete café? Bandje erbij? Ach ja, dat was ook erg leuk een aantal jaar geleden.

Dus ik liet er nog eens een weekje of 2 à 3 overheen gaan. Af en toe nog eens denkend aan wat leuk is om te doen met meerdere mensen. En nu zit het idee in mijn hoofd voor een moordspel of een moorddiner. Sinds een paar dagen speur ik dus internet af naar de mogelijkheden. Ondervraag collega's en vrienden: Hebben jullie dat ooit gedaan? En telkens krijg ik dezelfde reactie; nee, nog nooit maar het lijkt mij wel ontzettend leuk. En er is ook niemand, die iemand kent die het ooit heeft gedaan.
In villa in het park bij ons in de buurt organiseerden ze wel eens een moord diner. Dus ik contact gezocht. En nagevraagd wat het ongeveer voor 40 personen zou kosten. Zo dat is dus €3000,--
Oei..... Maar het was ook mogelijk om zelf een (. amateur)theatergezelschap in te huren. Dit zou al erg in de kosten schelen. Dus daar begin ik vanavond mee. Mocht er dus iemand een tip hebben voor een moordspel/moorddiner of een theatergezelschap in de buurt van Arnhem, ik houd me aanbevolen!!!!

Vandaag voor het eerst sinds een lange tijd ga ik weer solliciteren.
Helaas was het een beetje vaag allemaal, dus ik heb geen idee op welke functie, voor hoeveel uur en welke dagen. Maar het zal in ieder geval een goede oefening zijn.

Nog een uurtje!!!!

Ondertussen de sollicitatie achter de rug. Nu dacht ik dat ik bij mijn huidige werk een vreemde sollicitatie had. Deze is zelfs nog erger.
Een zeer chaotisch bedrijf waar ze makkelijk heen en weer springen tussen 32 en 20 uur. Vragen of ik vooral de middag kan werken en in de toekomst nog flink willen veranderen en uitbreiden.
De zin die ik tijdens het gesprek hethet meest gehoord heb:
Wij hebben nog geen idee wat er gaat gebeuren, volgend jaar kan het er heel anders uitzien.

En aangezien ik een andere baan erbij zoek, omdat mijn werk wegens bedrijfs economische redenen verminderd wordt (van 36=>20 uur), ben ik op zoek naar duidelijkheid. Niet een baan waar ik geen idee heb waar ik volgend jaar sta. Of ik dan telefonisch chinese kruiden aan de man probeer te brengen. Alleen nog maar administratief werk doe of wat dan ook. Want dat ik op zoek ben naar een baan waar ik langer wil blijven mag duidelijk zijn. Maar bij dit bedrijf waar ik geen drinken kreeg aangeboden, mijn jas niet op kon hangen en zelf geen vragen kon stellen. 32 uur werken? Dat lukt niet? Dan maken we er toch 20 van? Vond het erg leuk, was ook gevleid maar ben eigenlijk wel blij dat ik 3 weken bedenktijd heb. En zij ook. Want toen ik wegging werd ik niet eens meer aangekeken. Ze bleven achter hun bureau zitten en ik heb geen idee of ze nu contact met mij opnemen of ik met hen. Maar in ieder geval over week of drie het vervolg


Uitgegeven: 20 juli 2005 10:19
NEW DELHI - Een baby in de Indiase deelstaat West-Bengalen is getrouwd met een hond. Bijgelovige dorpelingen achtten dat noodzakelijk om het meisje te beschermen tegen 'het boze oog', omdat zij al na zes maanden tandjes begon te krijgen. Dat berichtten lokale media woensdag.
De zes maanden oude Disha en haar viervoetige bruidegom Pomi werden tijdens een hindoeïstische huwelijksceremonie in de echt verbonden. Haar vader besloot daartoe op advies van priesters, hoewel de moeder er zo haar bedenkingen bij had.

Bron: NU.nl

Ongelooflijk niet waar? Mijn kleine is nu 8 maanden maar heeft ook al sinds hij 6 maanden is een ondertandje. Had ik hem nu met onze kat moeten laten trouwen? De hond is een reu en niet echt geschikt huwelijksmateriaal. Hij lebbert alles en iedereen af die hij tegenkomt