De zomertijd is alweer even ingegaan. De discussies waren van tevoren ook alweer losgebarsten. Het hoe en waarom kan ik hier ondertussen duidelijk beredeneren, maar ik luister eens naar mijn lijf.
Dat zegt al jaren niets. Serieus. Ik heb al zo lang slecht geluisterd dat ik het nu nog amper hoor. Ik ben bezig beter te luisteren maar dat gaat langzaam. En er gebeuren zoveel leuke andere dingen en slecht eten smaakt zo lekker en ik heb geen tijd om vroeg naar bed te gaan. Terwijl ik omkukel van de slaap. En zo komen we weer op de zomertijd. Als ik zou luisteren naar mijn lijf zou ik weten dat ik een vroege slaper ben. En wat is het zomers nou tot een uur of 10? Licht. Veel te licht. En dan ga ik nog even lezen in bed en gezellig kletsen. Mijn dagboek bijwerken. Mijn schema voor de volgende dag uitwerken in mijn hoofd. En de volgende dag ben ik weer heerlijk wakker rond een uur of 6. Maar dan heb ik geen last van het licht. Aan de kinderen merk ik het ook. Vooral mijn dochter. ’s Avonds niet kunnen slapen en ’s ochtends haar normale tijd wakker worden. En heerlijk toch als je dat afzakkertje gezellig in het donker kan nemen?
Ik wil gewoon ook weer altijd wintertijd.