Ruim 6 jaar geleden ben ik met dit weblog begonnen. Zou ik wel of niet zwanger zijn. Het was de laatste keer dat wij via de medische malle molen wilden proberen zwanger te worden.
En nu is hij al 6. Onvoorstelbaar.
Ik schat mezelf meestal redelijk nuchter in. (Behalve op bruiloften en begrafenissen en ik heb het niet over drank) Maar heb vandaag toch al een paar keer een brok in mijn keel weg moeten slikken. Het is een heerlijk ventje en voor zijn verjaardag had hij een behoorlijk eisenpakket; Een taart met geld, blauw en bloemen en als cadeau een horloge met kompas. Hier hadden wij nog een Mijn eerste “Wie is het” bijgedaan.
Omdat Tinus vanochtend erg vroeg naar zijn werk moest en de twee jongsten dan bij omi en Peep afgezet worden, besloten wij dat het best al wel op zondagavond gevierd kon worden. Eerst moesten er 3 kaarten uitgepakt worden. Geen tijd om voor te lezen. Op naar het volgende deel van zijn verjaardag, de cadeautjes. “Wie is het ” werd een beetje lauw ontvangen maar inleveren was ook geen goed plan. Toen zijn horloge. Een totaal verbouwereerd stemmetje dat zegt; “Dit is precies wat ik wilde hebben” En kijkend naar de kompas vraagt hij zich af wat hij er eigenlijk mee kan. Op de vraag hoe laat het is hij er maar 4 uur naast. Dat is misschien nog iets dat we hem redelijk snel moeten leren. Maar hij is er dolgelukkig mee en zijn horloge moet dan ook mee naar bed. Terwijl de kinderen slapen en Tinus het huis versiert zit ik alweer over Sinterklaas te broeden. Wat gaan we dit jaar doen?
Vanochtend 
6.30 Casper die normaal het liefst tot 8.00 uur op bed blijft liggen hoor ik zachtjes naar beneden sluipen. Anna die al beneden is, laat hem al luid en duidelijk weten dat er een verrassing is. Het is versierd. Casper heeft er maar een ding over te zeggen: Wow!
8.15 naar school. Het is even een klus de traktatie mee te krijgen Maar met de hulp van Casper is het helemaal gelukt.
Op school mogen de ouders er altijd even bij blijven. Ik had op mijn werk aangegeven dat ik wat later zou zijn dus dit was eens relaxed genieten. Ik zou bijna kleuterjuf willen worden. Bijna…..
Als hij vanmiddag opgehaald wordt door Peep en Omi ben ik er natuurlijk niet. Maar wel volledig naar wens van meneer een taartje gebakken. Ik hoop dat hij lekker is. Met een luchtige chocoladevulling en een laagje lemon curd. Nu nog een grotere taart maken voor zijn verjaardagsfeest…….. 
Wat is dit een leuk ontwerp …KLASSE!
En trouwens over die brok in je keel … toen wij Casper vanavond door de telefoon toezongen kon ik ook op een gegeven moment niet verder en toen hij riep … “dat is oma Neeltje” had ik helemaal tranen.
Het is zo’n heerlijk joch. En dan die blik op dat smoeltje op de foto op school. Heerlijk.
Het is toch zo fijn om een (trotse) oma te zijn.
Wat een werk hebben jullie er weer van gemaakt en wat mooi allemaal.
Ik heb Casper z’n foto maar even gepikt want die zet ik ook op mijn eigen site.
Lekker trouwens om weer eens iets op je blog te lezen, dat je zelfs daar nog tijd voor hebt.
Ja, Martijn vind het leuk om te knutselen. En het heeft wel wat. De kinderen maken er ook allebei een en verliezen daarna hun belangstelling en wij gaan gezellig door onder het genot van een glaasje wijn als de kindjes naar bed zijn. En gisteren was het genieten van al die gezichten (jaja, volwassenen en kinderen) op het schoolplein. Het leukste vond ik dat de juffrouw een voorbeeld wilde om eens samen met de klas te gaan maken.
Mooi hoor. Wat een leuk neefje heb ik toch!
Jij hebt zeker een leuk neefje. Dan weet je van wie mijn nichtje het heeft. 🙂