Hij was zaterdag heel ziek. Ik heb Casper nog nooit zo gezien.
Met 40 graden koorts continue de beentjes optrekkend en zijn armpjes onder zijn nekje schuivend. Niet op zijn buikje willen liggen. Alleen maar willen slapen en bij papa of mama willen hangen. Niet eten en niet drinken. Overdag kon er af en toe nog wel een kleine wandeling vanaf. Maar ’s avonds besloten wij toch maar de huisartsenpost te bellen. Casper was bleek en slap en gloeiend. We vertrouwden het gewoon niet.
Omdat hij nog geen poepluier had gehad wilden ze graag zijn vochtgehalte meten. Dus wij naar ziekenhuis Velp waar de huisartsenpost is gevestigd. Na even wachten met een heel zielig en gehoorzaam ventje zijn we aan de beurt. Na een kort onderzoek zijn wij helemaal blij dat we langs mochten komen. Er wordt een ontsteking bovenin zijn longetje geconstateerd. Waarschijnlijk heeft hij hier al een dag of 4 last van. Daarom wil hij niet op zijn buik liggen en is hij zo kortademig.
Na nog verder onderzocht te zijn mogen we Casper weer mee nemen. ’s nachts om 1.00 uur wordt de penicilline thuisbezorgd. En zondag? Op een beetje snel moe en huilen na is hij weer bijna helemaal het mannetje. Lang leve Alexander Fleming de ontdekker van de penicilline.
B.A.R.T.
Gelukkig zijn de spannende momentjes nu weer beperkt tot: wat gaat hij nu weer slopen π
B.A.R.T.
Gelukkig zijn de spannende momentjes nu weer beperkt tot: wat gaat hij nu weer slopen π