Eigenlijk zou dit blogje ook zo kunnen gaan:
Yes, in november een nieuwe baan. Heb er zin in.
Mocht je dit te kort door de bocht vinden, lees dan gerust verder.
Soms duurt het even voordat bij mij een kwartje valt. Zo had ik al wel door dat 32 uur werken, genoeg tijd voor 3 kinderen en echtgenoot, huishouden, verbouwen, huisdieren, hobbies, sporten en rijk worden niet helemaal samenging.
Nou leek het simpel, gooi iets eruit. Echtgenoot, kinderen en huisdieren waren hierin geen optie. Laat dat even duidelijk gezegd zijn.
Een huis dat midden in een verbouwing zit, is slecht verkoopbaar.
Stoppen met huishouden, zucht… Tinus zal zeggen dat ik daarmee nooit gestart ben.
Hobbies, ik schmink nog zelden. Taarten en brood bakken lijkt eeuwen geleden.
Sporten, heb ik dat serieus in dit rijtje gezet? Maar het lijkt me wel lekker om te gaan zwemmen of weer eens te starten met hardlopen nu mijn knie weer werkt.
Rijk worden zit er eigenlijk niet in. We zijn eindelijk op een punt beland dat we comfortabel kunnen leven. En misschien zelfs 2 weken naar het buitenland op vakantie kunnen volgend jaar.
Fijn, dan kan je dus op vakantie en maak je 2 weken ruzie over al het voorgaande waar je geen tijd voor hebt, omdat je te moe bent.
Nu hebben Tinus en ik allebei een vaste baan. Er zitten een paar verschillen in. Tinus werkt 40 uur met veel plezier. Ik werk 32 met ongezonde tegenzin. Ik vind de inhoud van het werk niet leuk. Ik ben duidelijk niet geschikt om met accountantssoftware te werken. En daardoor elke dag moe thuiskomen en geen tijd/geduld hebben voor wie of wat dan ook in huis voelde niet goed. Iets met het gevoel continue tekort te schieten. Dus dan ga je zoeken naar een andere baan. Maar dan wel met een eisenpakketje. 24 uur leek mij perfect. Iets met ICT en dan een richting die uitdaging genoeg biedt. Een goede balans tussen werk en vrije tijd. Wat ook heel belangrijk was dat ik een leuke baan wilde. Ik kan op genoeg servicedesken terecht. (Dat roep ik wel, maar dat viel nog tegen. Iets met leeftijd en duurder…) Kortom, ik heb een aantal keer gesolliciteerd. En schijn, verbazingwekkend genoeg, goed te zijn in tweede worden. Of ik had net te weinig ervaring, waardoor de inwerktijd te lang zou duren. Of ik had teveel ervaring waardoor ze me niet genoeg uitdaging zouden kunnen bieden. Maar of we wel op LinkedIn wilden linken. Want je weet nooit voor de toekomst. De juiste baan was duidelijk lastig te vinden. En dat is me dan ook niet gelukt.
Wat wel is gelukt:
21 september had ik om 11 uur een kennismakingsgesprek van een half uur. 11.35 stond ik weer buiten. 12.30 werd ik gebeld dat ik door was. Ik dacht nog naar de volgende ronde, maar toen ze begon over arbeidsvoorwaarden viel het kwartje. 80 brieven, 5 uitnodigingen en ze kiezen mij. Gisteren, 22 september had ik om 16.00 het volgende gesprek en per 2 november mag ik daar beginnen. Voor maar liefst 4 ochtenden. Sorry, lief gezin, we gaan weer van een budget leven. En ik zoek al een baantje erbij.
Maar ik ben elke dag op tijd thuis om, als het ze leuk lijkt, klaar te zitten met (zelfgebakken) koekjes en thee als de kinderen thuis komen. Te helpen met huiswerk. En eindelijk eens te beginnen met huishouden. Oh, en koken. Dat heb ik ook al 18 jaar niet meer gedaan. Geen stress meer over het aantal vrije dagen. Alle schoolvakanties kan ik vrij nemen. Of zijn de kinderen alleen de ochtend even alleen. Als er een kind ziek is kan ik vanuit huis werken. Geen oppas meer nodig. Ik heb mijn schoonmoeder gisteren al ontslagen. In de advertentie leek mij de functie goed te doen. Waar vooral de uitdaging zou liggen, is in het feit dat ik het werk er altijd bij deed en het niet de hoofdmoot was. En er nu een grote verantwoordelijkheid bij aanhangt. Uitdaging! Het is maar een kwartiertje fietsen. Dus de elektrische fiets die ik vorige week verzopen heb kan over een maand met pensioen.
De doorslag om te solliciteren was eigenlijk omdat het bedrijf me erg leuk leek en erg aansprak. Ik bel tegenwoordig altijd voordat ik een brief stuur. Zit dan wel de hele ochtend mijzelf te overtuigen om het nummer in te toetsen…. Maar tijdens het telefoongesprek hoorde ik dat het een harde eis was dat je bekend moest zijn met het gebruik van Outlook. Maar dat het een echt leuk bedrijf is, waar een warme collegiale sfeer overheerst. De rest van de functie is in mijn ogen een stuk uitdagender. In het gesprek kwam naar voren dat ik er een leuke kluif aan zou hebben. In de praktijk is het heel veel meedenken en op de hoogte zijn van alles. Verder werk ik ook voor 2 programmaleiders. met erg drukke agenda’s. Tegenwoordig zitten ze verdeeld over 3 steden en 17 vestigingen. En probeer dan maar eens een afspraak te plannen met 8 managers. Leuk puzzelen!! Ondersteuning geven aan projecten. Hierin zit ook de mogelijkheid van wat urenuitbreiding, indien het budget het toelaat om te verlengen na een jaar. En centraal aanspreekpunt zijn voor de bovengenoemde 3 personen. Verder bestond de functie nog niet en mag ik hem naar eigen inzicht deels invullen.
Sinds ik bij de HAN bij een opleiding heb gewerkt ben ik zwaar verslingerd aan de dynamische sfeer van het onderwijs. Dus dan zit ik hier wel op mijn plek
Kortom met ingang van 2 november ben ik de nieuwe managementassistent directeur servicebedrijf bij ArtEZ
Oh ja, niet vergeten ontslag te nemen maandag.
