Soms raakt iets je. Het kan een uitspraak zijn, een programma op de televisie, een uitzicht, een gesprek of een bericht in de krant. Ik ben de gelukkige winnares van 2 weken de Geldelander op tabloidformaat en vanochtend sloegen wij de krant weer eens open. Daar viel ons oog op de overlijdensadvertenties. Één berichtje in kinderhandschrift sprong eruit.
Dag lieve mama en daaronder de namen van haar 3 kinderen.
Pas toen viel ons op dat de rest van de pagina gevuld was met advertenties van (schoon)familie, vrienden, collega’s en zelfs de basisschool van de kinderen.
Één pagina gevuld met verdriet en afscheid van dezelfde persoon. 38 jaar, mama van 3 kinderen. Dat raakt me.
idd. daarom lees ik die pagina’s nooit. ’t Zal iets te maken hebben met mijn kop in het zand steken… maar ik kan daar niet zo goed tegen. begrijpelijk, vind ik zelf.
En dat is heel begrijpelijk.