Beeld je in.
Het is 27 graden in de schaduw. Je hebt niets meer te doen.
Je zit in de schaduw van een boom en het briesje werpt onder ritselende klanken een hypnotiserend schaduwspel op je , vanochtend nog zo boeiende boek. Maar op dit moment zit je er alleen gedachteloos naar te staren. Zo zit je een tijdje zit met je ogen dicht en je hoofd richting de zon. Genietend. De geluiden om je heen vervagen. In de verte klinkt een grasmaaier en langzaamaan begint de geur van pas gemaaid gras in je neus door te dringen. Je strekt je uit om je gecondenseerde glas witte wijn van tafel te pakken. En kijkt even verwonderd naar het lichtspel wat de zon in je glas veroorzaakt. Het is echt een heerlijke middag. Zo zou het leven altijd moeten zijn.
Over zomergevoel:
Opa Will was gisteren zo verguld met Casper zijn aandacht dat er vandaag een glijbaan en zandbak/ zwembak gekocht werd.
Niet reageren graag via email, want het moet een verrassing zijn en je weet dat ik die niet voor me kan houden.
Liefs mama
Lieverd, ik vind het allemaal prima wat je schrijft. Maar die “weelde” laat ik lopen.
Daar word ik dik van en dat wil ik nooit meer. Ben nu in 4 jaar 20 kilo afgevallen en dat wil ik zo houden.
@oma Neeltje het verbaast me dat je er nog geen lekker hapje bij hebt staan. Maar jij leeft in weelde!
weelde
weel·de
de; g.mv.
(1201-1250 ‘toestand waarin men het goed heeft’) van Mnl. wel (goed)
eerste editie 1864
1
·
omstandigheid dat men zijn behoeften, boven het nodige, in overvloed kan bevredigen, het heersen en doen blijken van overvloed, het tentoonspreiden van rijkdom en pracht in het huiselijk en maatschappelijk leven
(Ik heb net het woordenboek op mijn werk ontdekt dus kon het even niet laten.)
Hier zal ik zeker aandenken als ik vanmiddag op mijn terrasje in de zon zit, 25 graden, met een heerlijk glas zelfgemaakt koud bubbelwater en een leuk tijdschrift terwijl mijn tuinman zich in het zweet werkt