Vanochtend was Tinus zo lief mij even bij mijn werk af te zetten. De autoruiten waren keurig gekrabt toen ik met Casper naar buiten kwam. Wij reden weg en Tinus wilde nog even de ruitensproeien (laatst anti-vries bij gegooid) Zodra de straal het raam raakte en de ruitenwisser de substantie egaal over het raam verdeeld had zagen wij niets meer. Behalve de mooiste soorten ijsbloemen.
Jammer dat we door moesten (dus krabben) ik had rustig nog een kwartiertje bloempjes kunnen kijken. Er gaat iets rustgevends van ijsbloemen uit. Ik begreep dat we ze tegenwoordig minder zien vanwege het dubbele glas in onze huizen. jammer. Ik kon er vroeger uren naar kijken.
Geweldig, zelfs Sinterklaas(de echte en geen hulp!) had er commentaar op.
Bloemetjes en Alexandra. Ijsbloemen, gewone bloemen. Het maakte vroeger al niet uit. Tijdens je allereerste hockeywedstrijd (je was heeeeel erg jong)liep je al het veld uit om madeliefjes te gaan plukken.