Ik ben aan het staken. Ik werk niet meer tot ik meer werk krijg.
Denk dan ook dat deze staking een nutteloze eenvrouws-actie zal blijken te zijn.
Er was meer werk belooft. Meer dan we eigenlijk aan zouden kunnen. Zelfs mijn zieke kind heb ik ervoor aan de kant geschoven. Het was tenslotte een unieke kans.
Wij zouden testen en werkinstructies schrijven. Maandagochtend stonden wij te trappelen. Kregen onze taken toebedeeld en gingen aan de slag. Een half uur later konden we stoppen. Drie kwartier later mochten wij opnieuw beginnen. Weer 5 minuten later konden we weer stoppen. ‘S middags was er nogal wat onduidelijkheid, konden we nu verder of niet.
Toch stug doorgezet. En wat bleek. Vanochtend mochten we weer opnieuw beginnen. Het systeem werkte nog wel niet helemaal optimaal en er zouden nog wat dingen gewijzigd worden maar dat had niets met de functionaliteit te maken. Alleen met de layout.
Een half uur geleden konden we niet verder. Iemand anders had opdracht gekregen wat dingen te wijzigen in de database. Dus wij kregen een andere testomgeving toegewezen. En nu missen er knoppen. Dus wij kunnen niet verder. (We hebben ondertussen gebeld, gemaild en de ontwikkelaars persoonlijk aangevallen.)
Dus ik ga staken. Staken tot ze hun zaakjes voor elkaar hebben zodat wij weer kunnen werken.
(oma) neeltje
Zet ‘m op.
B.A.R.T.
Getver…. wat een gedoe. Waar ken ik dat van. Daarom ben ik Automatiseerder en geen informatiseerder 😉
Suc6 meissie!