Vorige week heb ik dus gesolliciteerd. Het gesprek liep redelijk tot ze zeiden dat vakantie opnemen in november niet mogelijk zou zijn wegens een groot project. Eeeeeh, dan zou ik ook met zwangerschapsverlof zijn.
Zij: Dan ben je dus 16 weken afwezig?
Ik: ja, dat is standaard.
Zij: Heb je verder nog vragen?
Ik: Nee, het is mij helemaal duidelijk
Zij: Tot ziens, u hoort nog van ons.
Dus dat werd ineens heel rap afgebroken. Ik zou er normaal wel verontwaardigd over zijn geweest als ik op het moment dat ik buiten stond niet een heel goed berichtje kreeg. Mijn antistoffen waren verdwenen. En dat gebeurd gelukkig wel vaker. Dus ik dacht nog. Sollicitatie afgerond en antistoffen afgerond. Volgende week krijg ik de afwijzingsbrief. De kous is hiermee af.
Maar wat schertst mijn verbazing…..
10 minuten geleden gaat mijn mobieltje.
Met Floor ********* van ******** Advocaten en Notarissen, ik wilde u uitnodigen voor een tweede gesprek aanstaande vrijdag om 14.15.
Nadat ik 3 seconden de tijd had genomen weer op mijn stoel te krabbelen ging ik akkoord. Gelijk Tinus gebeld die een stuk minder enthousiast was dan ik. Stom ik was even vergeten dat we vrijdag de boel zouden inpakken en dan de tent uit zouden testen in Ansen
Gelukkig bewaar ik altijd veel te veel dus kon ik de vorige voicemail van Floor ********* nog terughalen met het telefoonnummer erbij. Dus de afspraak verzet naar 11.00 uur en Tinus gelukkig en ik nieuwsgierig.
2x goed nieuws…
nu hopen op een positief vervolg (van het gesprek en de tent natuurlijk… anders is Tinus het hele weekend niet te genieten 😉
Oma weer in de lucht dus weer leven in de brouwerij.
Goh, je had me meteen wel mogen bellen. Dit soort nieuws moet je je moeder toch meteen doorgeven!
Liefs mama