Dinsdagavond hebben we helaas wel in de tent moeten zitten vanwege de druppels die af en toe vielen. Ondanks het prachtige weer overdag. Maar we zijn super gelukkig met ons plekje. Hier houden we het wel 2 weken uit.
Maar woensdag begon met regen en dat hield niet meer op. Niets zo lekker als een flinke ruzie om de lucht in de tent te klaren.
En de sfeer ging er ook een stuk op vooruit. Zwemmen zat er helaas voor de kinderen niet meer in.
Onze buren zijn vertrokken. We staan nu dus alleen op een grasveld van 10 bij 250 meter. Best wel creepy in het donker. Bij de boodschappen maar eens een krant gehaald.
Gelijk doorgebladerd naar de weersvooruitzichten en de krant weer dichtgedaan en mijn mond gehouden tegen Tijn. 🙂 Zo blijft het tenminste nog even gezellig in de tent. 18,16 en weer 18 graden is niet wat je wilt lezen in je zomervakantie.
Omdat we in een dal zitten (letterlijk, niet figuurlijk) hebben we soms even geen ontvangst. Dus een aantal felicitatie berichten per sms ontving in rond een uur of 4 ’s nachts. Ook nog wat leuks te melden: Eric en Femke blijken een dochter erbij te hebben. Het smsje van Femke was ondertekend met E.F.E en I. Gelukkig volgde 3 minuten later een sms met het bericht dat ze 8 juli bevallen was. Vroeg me al af wie I. was.
Morgen gaan we naar de Eifel zoo. Eens kijken wat voor dieren ze daar hebben.
Een vreselijke nachtrust gehad. Een bed plasser, een kind dat zijn knuffel kwijt was en de oudste in paniek. Hij had gedroomd dat we al vertrokken waren, zonder hem. Rond half acht begon het voor de verandering te regenen. Gelukkig zou het vanmiddag opklaren wat het is zo koud…..
Rond kwart voor 12 stappen we in de auto en gaan op weg. Na een kwartier zien wij de buitentemperatuur. Waarom heb ik geen winterjassen ingepakt? Het is gewoon niet normaal. Het is dat de kinderen nog niet weg willen maar ik begin het toch een tikkie beu te worden. Snert weer. De Zoo was leuk. Tijgers, leeuwen, een snurkend stinkdier, veel geiten en een paar lama’s. De kinderen hadden lol en dat is het belangrijkste.
Op vrijdag werd het weer bijna anders. Meer zon, meer wind, meer heftige buien. Casper en Anna vermaken zich tussen de buien door met rennen naar de trampoline. De andere kinderen op de camping zijn ondertussen ook naar de zon vertrokken, dus geen file meer. Om de kinderen te verrassen gaan we vanavond uit eten! De sfeer in de tent is trouwens erg goed! Ondanks dit besluiten we zaterdag terug te gaan. De tent begint nu toch wel doorlekplekjes te krijgen.
Het eten is verrassend lekker. Ondanks de beperkte keuze vinden we allebei een schnitzel die ons lekker lijkt. We hadden de keuze tussen: schnitzel, jaegerschnitzel, zigeunerschnitzel, uienschnitzel en nog een soort schnitzel. Het is gezellig met de andere camping bewoners. En we besluiten spontaan toch nog maar een dag te blijven. Ondertussen terwijl wij gezellig een biertje drinken en de kinderen mega verwend worden regent het maar door.
Nadat wij afscheid nemen en door de regen tevreden terug hobbelen naar de tent zien we dat de rivier wel een stukje hoger is gekomen. Maar ach, dat zal wel goed komen. Een uur later staat de eigenaresse van de camping voor de tent. Misschien is het verstandig de auto te verplaatsen we lopen anders het risico dat we niet meer weg komen met de auto. Voor de zekerheid zetten we ’s nachts 2x onze wekker. Het stijgt maar nog niet zo snel dat we ’s nachts moeten vertrekken. De volgende ochtend is het wel duidelijk dat wij in de regen onze kletsnatte tent kunnen gaan inpakken en die dag nog richting huis gaan. Het water stijgt. Het is niet verantwoord om op die plek te blijven staan.
Tinus haalt de auto op en zet hem naast de tent. Ervoor werd al aardig drassig. Hoera voor de dakkoffer! Omdat op de heenweg nog ruimte over was komen we nu alles 2x zo groot is geworden door de regen net geen ruimte tekort. Maar echt netjes ingepakt is het niet. We besluiten hier volgend jaar, als het weer het toelaat, nog een poging te wagen. Maar nu trekken we naar huis. Nat, koud en hongerig.
Wat heb je er weer een heerlijk verhaal van gemaakt.