Voor het eerst een beetje financieel inzicht gekregen op het werk. Maar of we daar nou blij van moeten worden? Dit hadden ze veel eerder moeten doen om iedereen een verantwoordelijk gevoel te geven voor het budget.Het blijkt dat een afdeling flink over het budget van 2015 te is gegaan, maar liefst een paar ton. Dit is wel weer met een of ander potje opgelost, maar het voelt niet goed. De begroting voor het aantal fte’s komt aardig overheen met wat er daadwerkelijk heeft gewerkt. Helaas is er voor volgend jaar een bezuiniging en ruimte voor 33,2 fte. Maar laten er nu 35,6 fte in dienst zijn. Gelukkig zijn er altijd collega’s die even benadrukken dat er niet zoveel ondersteuners nodig zijn. (En bedankt, lekker collegiaal) Dus dat geeft mijn tijdelijk contract positie geen positieve draai. Tel daarbij op dat er een accreditatie aankomt waar we met de hakken over de sloot doorheen zullen komen (als we het al redden) en dan zie ik een negatieve uitkomst voor mijn toekomst op mijn werkplek. Een lange zomervakantie of kerstvakantie zou dit wel eens kunnen worden. Natuurlijk krijgen ze wel de inzet die ik altijd geef. En behalve dat ik mijzelf iets meer terugtrek op het werk merken ze weinig.
De enige die er echt last van heeft is mijn echtgenoot. Vriendinnen krijgen wel gezeur over zich heen maar mijn echte slechte humeur en onzekerheid bewaar ik speciaal voor hem. (sorry schat!)
Solliciteren dan maar.
Dat solliciteren is geen probleem. Een uitnodiging krijgen lastiger. Maar ook dat wil nog wel eens voorkomen. De tekst “Ik heb 3 maanden opzegtermijn vanwege mijn CAO en een accreditatie” is echter dodelijk voor elke werkgever die mij werk wil aanbieden.
Mijn oren zijn geduldig meiske.