Eindelijk begon ik vandaag op gang te komen, beetje trager dan anders. Dat komt omdat ik vannacht voor mijn werk bezig ben geweest. En pas rond 01.20 naar bed ging omdat het niet gelukt was. En zit ik niet lekker in mijn vel. En ook dat is balen. Want ik wilde vandaag veel doen en dan op tijd naar huis. Maar ik heb ondertussen met Peggy gemeeld (vers uit Turkije en met buurman Sander.)En uitgebreid een meel gelezen van Alet.
Alet was mijn allerbeste vriendin op de hele wereld. Ik kon me niet voorstellen dat ik haar ooit uit het oog zou verliezen. Samen verslonden we hele boeken op de bank bij haar thuis. Bouwden vlotten, bleven bij elkaar slapen. Namen hoorspelen op. En ze was mijn enige klasgenootje op de lagere school. Tenminste samen met de leerlingen uit nog 2 klassen. En die waren ook wel leuk, maar die waren geen Alet.
Totdat wij weggingen uit Drogteropslagen (nu zien jullie eindelijk hoe het gespeld moet worden!) Wij verhuisden naar Zuidwolde. En zou je daar nu je hand niet meer voor omdraaien toen was het best wel ver fietsen. Maar ik bleef op Reestzicht (de lagere school) En ik reed altijd mee met juf Bertha. Maar op een dag was het de laatste schooldag. Alet ging naar Dedemsvaart en ik ging naar Hoogeveen. Naar de grote school (brugklas). En toen ik eenmaal naar Den Haag verhuisde waren we het spoor bijster. Tenminste het spoor naar onze vriendschap. Alet had een nieuwe beste vriendin en ik had problemen met de nieuwe vriend van mijn moeder. Gelukkig loste dat allemaal vrij snel op. En blijkt mijn moeder ook een hele goede vriendin te kunnen zijn. En was Den Haag zelfs nog best wel leuk.
Maar een tijdje geleden zag ik dat er bij Schoolbank.nl bij mijn lagere school een nieuwe aanmelding was. Alet!!! En nieuwsgierig als ik ben nam ik gelijk contact met haar op. Ook zij is ondertussen verhuisd en heeft het nodige meegemaakt. Tja, er zit ongeveer 18 jaar tussen toen en nu. Ze heeft er nog een broertje bij. En haar andere twee broertjes zijn tegenwoordig al volwassen. Dat blijf ik raar vinden. Dat de wereld gewoon doordraait als ik er even niet bij ben. Zo is ze nog een vrolijke krullenbol met wie ik op vossenjacht ging en met wie ik winkeltje speelde. En nu woont ze samen. Heeft een kat die graag in het holst van de nacht feestjes geeft als ze een paar nachten weg zijn geweest. En het lijkt haar leuk om me eens te zien.
Daar moest ik zeker een paar seconden over nadenken. Ze stelde nl. voor om het na de bevalling te doen. Moet ik mijn nieuwsgierigheid nu nog minimaal 3 maanden in bedwang houden? En wie weet wordt ik wel zo’n moeder die over niets anders kan praten dan over haar eigen kind. Dat wordt gezellig. Gaan we naar een kroegje, pakken een biertje en het enige dat ze van mij hoort zijn poepluierverhalen. Dat onze kleine echt in alle kleuren van de regenboog kan poepen. Of misschien neem ik de kleine wel mee. Zo leuk, ik heb je 18 jaar niet gezien. Hier zijn wij…. Misprijzend kijken naar mensen die een sigaretje opsteken bij mijn kleine in de buurt. (Geen idee of ze rookt trouwens.)
Nee, dat lijkt me niet echt een succes. Hoewel, nu kan mijn moeder rustig haar lijstje met vragen maken die ik aan Alet moet stellen. Misschien moet ik haar maar mijn telefoonnummer geven. Dan kunnen we eens met elkaar bellen. Vast wat voorbereidend werk doen.
Hé, het wordt hier ineens donker. En terwijl ik verheugd naar de klok kijk begint het te gieten. Nog geen tijd om naar huis te gaan dus…..
Mmmmh, da’s even balen.
Leuk je verhaal over Alet te lezen. Maar heel fijn is het te horen dat je de tijd die we samen hebben gehad in Den Haag ook waardeert.
Ik heb sinds vanmorgen ook een oude “beste” vriendin terug. Er kwam een mailtje van Anke. We zaten samen op de meisjes HBS in Utrecht en waren de enigen die uit Driebergen kwamen. We kenden elkaar al wel, want onze ouders gingen met elkaar om. Maar door school waren we op elkaar aangewezen en werd de vriendschap hechter. We waren een jaar of 14 en deelden alles samen. Onder het mom van samen huiswerk maken, hebben we heel wat ongeoorloofde leuke dingen uitgehaald. In ieder geval kwamen er vanmorgen heel wat herinneringen naar boven. Onze “vriendschap” stopte op het moment dat opa en oma naar Den Bosch verhuisden en ik in Utrecht ging wonen en me met je vader verloofde. Het is denk ik zo’n 38 jaar geleden dat ik haar voor het laatst gezien heb. Ben benieuwd hoe het verder gaat.
Liefs mama