En ineens zat er een gat van enkele dagen tussen mijn blogs. En leek het zowaar weer helemaal stil te worden hier. Nou was er weinig stil. Vorige week had ik ineens last van een kies. Niets bijzonders. Hij kon gewoon niet meer tegen koud en warm.
2 dagen later deed hij in de avond pijn waarop ik besloot om de volgende dag de tandarts maar te bellen. De bewuste volgende dag kon ik gelijk terecht en daar was ik heel erg blij om. De pijn had zich ondertussen ontpopt naar de hevigheid van “doe mij maar weer weeën”. Hoewel het in eerste instantie niet duidelijk was welke kies er nou voor de ellende zorgde. Op de foto’s zijn mijn ontstekingen nooit te zien. Loste het probleem zich op in de vorm van een koud watje. Het is dat het koude watje zich in mijn mond bevond anders waren er veel lelijke en gemene oren in de tandartsbehandelkamer (mooie voor galgje!) rondgesmeten. Gruwelijk. Maar nog altijd minder erg als de pijn die de gehele rechterkant van mijn hoofd het gevoel gaf de keuze tussen imploderen en exploderen niet te kunnen maken. Na wat geboor en gehak door de zenuwen heen die niet goed verdoofd wilden worden, kwam er een noodvulling aan te pas en was de tandarts tevreden. De pijn zou waarschijnlijk binnen 2 dagen verdwijnen. Maar de napijn kon nog wel flink aanwezig zijn. Dit alles was donderdag. En op maandag heb ik maar even gebeld. Het deed zeer, er was pijn en ik kon niet slapen. Maar van de assistente mocht ik het nog even aankijken. Want de pijn werd inderdaad iets minder.
Woensdag toch maar even gebeld omdat de pijn weer heviger werd en nu zit ik aan de antibiotica.
Vandaag voor het eerst minder dan 4 pijnstillers geslikt. En omdat afgelopen maandag mijn 40 dagen ‘Ik pas’ afliep en vieren we dat maar gelijk met een flesje bubbels.
Maar kortgezegd, daardoor dus een gat in mijn serieblogjes. Nou had ik 7 skipdagen maar ik denk dat ik de 40 blogjes met vertraging gewoon vol ga maken.
Wat een ellende … dat gat!