Je kent ze vast nog wel van vroeger. De spookverhalen verteld met een zaklamp onder de kin. Zo vielen er lugubere schaduwen over het gezicht van de verteller en zat je er als luisteraar ongemakkelijk bij. Met de jaren slijt dat gevoel en als je het voor de grap eens aan je 3-jarige zoontje voor doet, dan denk je er verder niet bij na.
Tot ditzelfde zoontje om 4 uur ’s nachts naast je bed staat met een zaklamp onder zijn kin en met de stem van dat jochie uit de Shining (originele versie) niet redrum maar mama zegt.
Werkt beter dan welke wekker dan ook!!!!
Whoaaaaah…. lachen!
Dit is leuk!!!!!!!!!!
Een kind van zijn moeder.