Begin deze week mocht voor de derde keer bij dezelfde kiezen een wortelpuntoperatie, apexresectie zoals de kaakchirurg het noemt.
De eerste keer ging het voor mijn gevoel totaal mis. De verdoving was niet goed door de ontsteking heen gekomen. De assistente zette de afzuiger vol op een blootliggende zenuw, het schoonmaken bleek niet helemaal gelukt, mijn lip en wang zwollen binnen enkele dagen op tot formaat Shrek, ik heb alle kleuren van de regenboog gezien bij mijn hals en wang en uiteindelijk bleek de wond geïnfecteerd te zijn.
Na deze mislukte poging kreeg ik een nieuwe kans. Zelden ben ik zo zenuwachtig geweest. Lag bijna te bibberen in de stoel. Dat bleek nergens voor nodig. Geen centje pijn, een paar spuiten erin en 15 minuten later stond ik weer gehecht en wel buiten. 3 weken later kon ik weer melden dat de ontsteking er nog steeds zat. De fistel die troep afscheidde deed dat nu nog steeds. Helaas..
Tijdens de controle afspraak werden mijn kansen besproken. Gaan we voor trekken of gaan we voor een laatste operatie met minder kans op succes? De kaakchirurg gaf aan dat het 50/50 zou zijn. Dus de kans dat de kies eruit moet is nog steeds groot. Met de tweede operatie in mijn achterhoofd durfde ik het wel aan. De operatie verliep soepel, heerlijk gebabbeld met de assistenten. Het ingeplande half uurtje werd een behandeling van 45 minuten. De kaakchirurg deed optimistisch en ik heb werkelijk nog geen idee. Tussen het spoelen met een goedje waar mijn mond door van streek raakt, het spoelen met zout water en het maar blijven poetsen, voelt mijn kaak het ene moment goed. Het andere lichtelijk opgezwollen en dan is hij weer stijf en stram. Vervolgens weer soepel. Het zegt allemaal niets. De eerste 4 dagen zag ik alweer een bloeduitstorting in mijn mondhoek ontstaan. Gelukkig herinnerde ik mij de pijn van het maken van de foto. Ik moest ergens op bijten voor een controle foto. Hierbij kwam mijn lip klem te zitten, geloof me ik beet het strak vast, kreeg het helaas niet los en omdat ik toch nog redelijk verdoofd was kon het me nog niet veel schelen.
Vandaar de blauwe lip.
Op dit moment is mijn kaak niet dik. Ook bijna niet dik geweest. Maar of het nu heelt of onrustig is, dat weet ik niet. Half september heb ik weer controle. Ik hoop dat het voor deze kies dan is opgelost. Afwachten maar.
Het getal drie heeft, vanwege de drie-eenheid de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, een symbolische betekenis. Dat was vroeger ook in de rechtspraak zo; bij belangrijke zaken kreeg men bijvoorbeeld drie kansen om de eed vloeiend af te leggen.
Ook op zee golden gebruiken waaruit blijkt dat het getal drie recht (bijzonder) was: de schipper was verplicht drie maaltijden aan zijn scheepslieden te geven, iemand werd gestraft met drie slagen met een gortspaan en er waren drie getuigen nodig om iemand ter dood te verklaren aan boord, waarna diegene overboord gegooid werd met een luid “Eén, twee, drie, in Godsnaam!” Driemaal was dus scheepsrecht.
Bron: https://www.taalvoutjes.nl/driemaal-scheepsrecht
