Eens in de zoveel tijd kriebelt het. Ik wordt dan onrustig. Soms krijg ik er last van als er veranderingen in mijn leven zijn. Zoals nu dat mijn werk ongeveer gehalveerd wordt. Ik krijg dan gelijk last van een het “ik-ga-mijn-leven-totaal-omgooien-syndroom” Dat begon dit keer met het idee dat ik sportief zou worden en afvallen. Sportbroek aangeschaft. En ontdekt dat je er heerlijk mee op de bank kunt zitten. 
En samen met manlief hebben wij ons fantastisch aan ons nieuwe eetpatroon gehouden tot aan de vakantie. Met als resultaat dat van de 9 kilo die ik kwijt was ik er nu nog maar 4 kwijt ben. 
Maar ik zie er wel fantastisch uit hoor. Mijn nieuwe haarkleur leidt nogal af van mijn buikje. Ik wordt zelfs door vrienden in de stad voorbij gelopen. Tot ze weten dat ik heb ben natuurlijk. Oké, de fantastische nieuwe garderobe, die echt hoort bij mijn nieuwe sprankelende persoonlijkheid, moet nog even op zich laten wachten. Maar alleen tot ik mijn droombaan vind. Geweldige collega’s die oren hebben naar mijn ideeën. (dus zonder dat ze me vragend aankijken waar ik het in vredesnaam over heb) Een geweldig salaris. (voor die garderobe) en geweldige secundaire voorwaarden. (kinderopvang, veel vrije dagen, goed pensioen) Maar de eerste sollicitaties (en afwijzingen) voor die fantastische nieuwe baan heb ik al wel gehad. Dus dat is een punt van mijn lijstje waar ik hard aan werk. Maar mijn persoonlijkheid kan dan ook wel een opfrisbeurt gebruiken. Dus ik duik in mijzelf en besef dat ik met gemak meer tijd zou kunnen spenderen aan (in willekeurige volgorde) kind, manlief, vrienden, beestenboel, ouders, broers en zussen, mensen die ik spontaan tegenkom, de buren en ga zo maar door. Had er ook neer kunnen zetten meer aandacht aan de wereld om mij heen en niet alleen mijn eigen wereldje.
En over een weekje of 2 zakt dit gevoel weer weg. Dan krijgt mijn haar weer uitgroei, trek ik weer een slobbert-shirt aan en ga op zoek naar baantjes die ik wel kan krijgen omdat mijn persoonlijkheid daar niet sprankelend hoeft te zijn en ik dat eigenlijk ook nooit langer dan een maandje ben. Nu ik er over nadenk ben ik eigenlijk alleen in de maand juli sprankelend. En dan zou ik willen dat het door de zomerzon kwam maar ik denk dat het meer te maken heeft met mijn verjaardag in deze maand.
