Muziek en zo

Via een blog die ik al jaren volg, begon ik vanochtend met het luisteren van de Top 1000 op radio 5. Mack, die van die blog, schreef over Nana Mouskouri en ‘only love’. Wat een heerlijk nummer vond ik dat vroeger. Gesterkt door de serie ‘Mistrals daughter’. Ik heb hem een paar jaar geleden weer bekeken en weer werd ik volledig meegenomen in de serie. Zat weer even volop in de pubertijd.

Nou is dat niet zo moeilijk, ik grijp makkelijk terug naar gevoelens van vroeger en wentel mij er volledig in. Zeker in deze tijd van het jaar. Bij voorkeur onder het genot van een kop warme chocolademelk met slagroom en van die kleine mini marshmellows.

Ooit kreeg ik voor mijn verjaardag vormen om zelf chocolademelktheelepels te gieten. Nog steeds is dit een van de beste cadeaus ooit. Eerst de lol van het prutsen in de keuken. En daarna de lekkerste chocolademelk ooit maken met zelf gestorte chocolade. Natuurlijk kun je er ook gewoon een blok chocolade in doen, maar dit heeft toch wel iets extra’s. Behalve het feit dat ik de lepel op heb voordat er voldoende chocolade in de warme melk is verdwenen en er alsnog wat chocolade aan toevoeg.

Dat doet mij eraan denken dat ik 2 á 3 keer in de week bij de sportschool langsga. En mij in het zweet werk. Natuurlijk trapte ik in mijn eigen zwakheid. Ik ga naar de sportschool dus ik kan wel wat extra’s eten. Niet dus. Om dat effect te bereiken moet ik denk ik elke dag naar de sportschool. Met mijn agenda van tegenwoordig zit dat er niet in. Geen idee hoe ik het voor elkaar heb gekregen maar mijn agenda zit tegenwoordig zo vol dat ik nergens meer tijd voor heb. Dit heb ik in jaren niet meer meegemaakt.

Om weer een beetje orde in mijn zelf gecreëerde chaos te krijgen heb ik een aantal weken terug mijn werkrooster om gegooid. Dat had iets te maken met een Lean training. Daar bleek dat je niet altijd extra veel hoefde te werken om je werkzaamheden af te ronden voor een bepaalde datum. Het gaat er ook om om de indeling van je werkzaamheden te optimaliseren. Dus dat heb ik gedaan. Gelukkig werd er gewaarschuwd dat als je dingen omgooit het eerst een puinhoop kan worden. Klopt, dat heb ik inderdaad ondervonden.
Daarna zou het beter moeten worden. Dit moment is nog niet geheel in zicht. Ik weet dan ook niet of ik me erbij heb neergelegd of dat het inderdaad beter gaat maar vandaag kan ik ergens de rust vandaan halen om mijn dag rustig te beginnen.

Nu nog een plan maken om flink met de theorie aan de slag te gaan want de examen datum is bijna. Mijn rijinstructrice ziet het helemaal zitten dat ik dan over enige tijd ook mijn rij examen kan halen. Helaas steekt daar steeds hardnekkiger mijn faalangst de kop op. Dus hoop ik dat ik die dag het gas- en rempedaal uit elkaar kan houden. Rustig ademen schijnt te helpen. We zullen het volgend jaar ergens wel zien.

Ondertussen klinkt hier Billy Joel – Goodnight Saigon. Ik wacht nog even tot de helikopters klinken en ga dan de oudste twee door middel van mijn kwaliteiten als menselijke wekker wakker maken. Dit is iets waar ik veel lol in heb en zij minder. Dan aan het werk. Thuis, daar hebben zij lol in en ik minder.

Is het toch weer eerlijk verdeeld.