Kletspraat

Geen last meer van gehad gelukkig. Alles gaat nog lekker z’n gangetje. Gisteren alleen een giga spierpijn in mijn bovenbenen. Geen enkel idee waar dat vandaan komt. Mischien te lui op de bank gehangen. Verder ben ik af en toe weer heel erg moe. Maar alles valt verder wel mee. Als ik andere zwangeren soms hoor. Gisteren zijn Suzanne en Marcel even bij ons langs geweest. Zij is volgende week uitgerekend. En ze heeft dan ook een lekker bol buikje. Leuk om te zien. Ik hoop dat mijn bolle buik ook een beetje binnen proporties blijft. Maar je weet het nooit.

Zo het is te merken dat ik de echo afspraak heb gehad. Ben gelijk een stuk geruster. En hoewel ik nog steeds niet echt last heb van kwaaltjes ging ik net bijna over mijn nek. Van een lekker stukje vis. Da’s wel jammer ik had gelijk geen trek meer met als resultaat dat ik nu weer trek krijg maar al het eten is al in de groene container verdwenen. Even onthouden voor de volgende keer.

Wat een geweldig gezicht. We zagen 1 miniscuul kloppend hartje. En we zijn ontzettend blij dat het klopt. (ook dat het er maar 1-tje is trouwens)In ons huisje. Je moet er dan toch niet aan denken dat het 2 of 3 ukkies zouden zijn. Gelukkig hadden we dan ook al een oplossing. Maar ik blijf toch liever wonen in Sonsbeek.

We zijn al weer even verder. Ondertussen ben ik 3 kilo afgevallen (door mijn plotselinge gezonde levensstijl) En heb ik nog steeds amper ergens last van. 3 maart is er iemand van moeders voor moeders langs geweest en ik plas me nu suf om vrouwen die hetzelfde probleem hebben te helpen. Ik voel me heerlijk. Ik spreek nu regelmatig andere zwangere vrouwen en die hebben toch wel iets meer kwaaltjes. Nog een paar dagen aftellen en dan weten we meer!

Zwanger!!!!!!
Hier zijn we 3 jaar en 10 maanden mee bezig geweest. En ik heb een prachtige positieve test! Wat een raar gevoel is dit. Zo vreselijk onwerkelijk. En het is nog zo spannend. Ik zit nu in de 5de week. 9 maart mag ik voor de eerste echo. Kijken hoeveel hartjes er kloppen. We hebben natuurlijk nog steeds kans op een meerling. Maar als 9 maart alles er goed uitziet dan mag ik door naar de verloskundige. 9 Maart is dus mijlpaal nummer 2

Nog steeds niets. Nog steeds af en toe ongi krampen en onbekende krampen Maar nog niet ongi. Vandaag een verhaal van iemand gelezen die na een IUI altijd op de 17de dag ongi werd…. Dat wordt mijn eerste mijlpaal. De 18de dag halen. (Dat is ook de dag dat ik mag testen)

Ik voel bekende krampen. Onbekende pijntjes. Van alles tegelijk eigenlijk. De ongi krampen zijn nu wel met een grotere regelmaat aanwezig, maar dat weerhoud mijn lichaam er niet van om tegenstrijdige signalen uit te zenden. Ergens geloof ik dat de behandeling gelukt is. Vandaag wordt ik zeker niet ongi. Alle signalen zijn er wel maar ze zijn niet sterk genoeg.

Vanochtend de hele ochtend gewandeld (in de Ikea) tot een uurtje of 12 regelmatig kramp gehad. Voel ook mijn darmen opspelen. Maar nu is alles weer weg. Heb een licht misselijk gevoel. Maar ook dat wordt af en toe minder en af en toe erger. Mijn broek zit ook wat strakker. En ik hield vanochtend veel vocht vast. Trouwens de krampen beginnen weer. Ik ga er dus maar van uit dat de behandeling niet het gewenste resultaat had. KUT!

Vanochtend nog last gehad van krampen. Vanmiddag niets. Behalve als ik erg oplet. Dan voel ik een druk op mijn onderbuik. Verder geen bloedverlies meer. Wordt ondertussen wel wat zenuwachtiger. Op mijn werk vragen ze ondertussen ook al of ik iets weet. Lekker afwachten met ons allen.

Ik houd de hele week al rekening met wat ik drink. En de hoeveelheid alcohol. Je weet het tenslotte nooit. Weer rare gevoelens gehad. Benen, liezen maar geen standaard zwangerschapsverschijnselen. Gisteren toch teveel soorten wijn door elkaar gedronken. Vandaag een giga kater en dat van 3 glaasjes en naar mijn moeder toe die in het ziekenhuis ligt voor haar heup. Op de heenweg nog last gehad van rare kwaaltjes maar die verdwenen halverwege ons bezoek. En hier heb ik dan ook geen last meer van gehad. En mijn frietjes smaakten niet. Maar ook dat zal wel door de kater komen.
Maar ik heb dus geen rare pijntjes meer of zo. Niets om over te fantaseren. En dat vind ik stiekem toch wel jammer.