Spring naar inhoud

Gepubliceerd op Geef een reactie op Changes

David Bowie heeft ooit een nummer gezongen "Changes". Nu heeft dat helemaal niets te maken met dat wat ik eigenlijk wil schrijven, maar omdat ik op zoek was naar een mooie omschrijving van alle veranderingen die wij doormaken dacht ik eens naar de lyrics te kijken en inderdaad het is totaal geen toevoeging voor dit stukje tekst. Ik zing het couplet wel vaak in mijn hoofd op het moment dat we weer iets veranderen. Plannen, het dagelijks ritme, banen, de indeling in ons huis. Er is voldoende om te veranderen en daar zijn we nu ook mee begonnen.

Eigenlijk kwam het omdat we een beetje vast zaten. En nu is een beetje vast niet zo erg. We hebben eerder vast gezeten. Toen bleek dat we meer uren werkten om de kinderopvang te betalen. Terwijl het ook heel goed ging met minder uren en we daardoor minder kinderopvang nodig hadden. Dit keer zitten we vast met ons huis. We hebben moeite met het gebrek aan ruimte.

Zeg nou eerlijk, een vijfpersoonshuishouden in een vierpersoonshuis is niet echt handig. Zeker niet nu ze allemaal volwassen aan het worden zijn. En als je dan naar je toekomst kijkt en bedenkt dat je waarschijnlijk de komende 6 jaar nog met 5 personen daar blijft wonen, dan gaat het jeuken. Dat jasje dat aan de krappe kant is gaat ineens voor je gevoel veel te krap zitten. Uitbouwen is geen optie, dan houden we minder tuin over dan we willen. De lucht in kan niet vanwege de te dunne balken voor een nok verhoging. Meer kamers kunnen we dus niet maken.

Heel voorzichtig kijken we naar andere huizen op de huizenmarkt. Ik vraag een bezichtiging aan bij een leuk huisje met 5 slaapkamers en krijg te horen dat ik helaas niet bij de 100 mensen zit die mogen gaan kijken. Eeeeeeh... Ik had iets opgevangen over een overspannen markt maar dit is wel heel heftig. Het was notabene een klushuis. Zou dan bij een huis dat af is zo'n 500 man erop af komen?

Ach, ons eigen huis staat niet te koop en daar moet het nodige nog aan afgerond worden. We zijn dus nog wel even bezig.

2

Gepubliceerd op 2 reacties op Even geduld…

In mijn zoektocht naar het kwijtraken van gewicht en een leven in rustiger vaarwater krijg ik van de diëtiste een tip over een boek.

Enthousiast ga ik op zoek naar het boek. 30 euro vind ik toch een beetje prijzig en bedenk dat ik niet voor niets lid ben van de bibliotheek. Zo gezegd zo gedaan.
Inloggen op de site, boek opzoeken. Het is uitgeleend, even reserveren dan maar. Voor de zekerheid check ik nog even hoeveelste in de wachtrij ik ben. Aangezien iedereen het boek ongeveer 4 tot 8 weken kan houden.

Mijn reservering staat dus voor een jaar. Een korte rekensom, er zitten 52 weken in een jaar. Het minste dat ik mogelijk in de wachtrij sta is 100 weken, het maximale 200. Die reservering ga ik dus nooit halen. Op naar de tweedehandsboeken dan maar.

Gepubliceerd op Geef een reactie op Ik pas

Al een aantal jaar stop ik begin van het jaar met drinken. 4 jaar geleden hield ik het 7 maanden vol.
Vorig jaar een teleurstellende 3 dagen. Dit jaar ga ik toch echt weer voor wat langer zonder alcohol. Ik heb 2 vriendinnen die mee willen doen en tot mijn grote verbazing krijg ik zelfs mijn man dit keer zover dat hij minder gaat drinken.
Het enige waar ik een beetje van baal, ik heb niet het profijt hiervan waar ik anderen altijd over hoor:

  • gezondere huid
  • beter slapen
  • helder hoofd
  • je voelt je fitter
  • je valt af

Vooral die laatste. Dat was 6 jaar geleden de reden dat ik ermee begon. Misschien dat het helpt als ik nu 3x per week sport en op mijn werk tussen de middag ga wandelen. Ik weiger op dit moment gewoon om een grotere maat broek te kopen. Dus als je me ergens ziet uitpuilen zeg er dan niets van en denk er gewoon aan dat ik heel hard bezig ben om de boel weer passend te krijgen. Van opmerkingen over mijn gewicht ga ik namelijk eten.

Gepubliceerd op Geef een reactie op Hij heeft weer eens gelijk

Na een daverende ruzie hier in huis ben ik er helemaal klaar mee. Zo woest ben ik zelden geweest. Ik roep dat hij bij zijn moeder moet in trekken en ik krijg hetzelfde van hem te horen over mijn moeder.

Op zijn argumenten heb ik niet gelijk een weerwoord. Nee, die verwacht ik pas over een dag of 2 te hebben. Als ik allang niet boos meer ben. Knettergek wordt ik daarvan. De verwijten vliegen over en weer. Terecht en onterecht en duidelijk van maar een kant bekeken. Als ik 2 dagen later het van een afstandje bekijk is het weer eens duidelijk.

Ik doe te weinig in het huishouden en daar wordt hij boos om. Of eigenlijk is het daar jaren geleden mee begonnen. Daarna beloofde ik beterschap en beterschap en beterschap. Ondertussen kregen we drie kinderen en twee daarvan lijken op mij. De jongste heeft duidelijk meer van hem meegekregen. Een korte toelichting op het op mij lijken. Ze laten hun rommel slingeren. Denken er niet bij na dat die beker ook terug naar het aanrecht kan. Natte schoenen kunnen op de verwarming en als ze vies zijn kun je ze schoonmaken. Het is geen onwil, we zien het gewoon niet.

Waar wij vuiltjes en stofjes (en soms hele wasmanden met op te vouwen was) niet zien liggen heb je ook 2 personen in huis die ze wel zien. Alsof ze het huis door een loep met stofdetector bekijken. Uit zichzelf dingen opbergen en het voor elkaar krijgen op net op dat ene plekje te gaan staan waar het plakt op de vloer. Een is nog zo jong dat hij zich er niet druk over maakt. De ander is wat ouder en baalt dat zijn huis smerig is. Stofzuigen doe je om de dag. De badkamer 2 wekelijks en het toilet als het vies is en zeker dagelijks. Het aanrecht mag voor 90% leeg zijn van spullen die er niet op horen, het liefst 100%.

In een huis met 3 rommelkonten en 1 persoon die zijn sokken niet binnenstebuiten keert als hij ze in de was gooit is het zwaar leven. Zeker als deze 4 personen zeker 3-wekelijks beterschap beloven en er dan ook met frisse blik en vol goede moed tegenaan gaan. In ieder geval de eerste week. Daarna zwakt het af en aan het eind van de derde week is het gewenste frisse opgeruimde huis ver te zoeken.

In mijn ogen is het opgeruimd en kan ik er best bezoek ontvangen.
In zijn ogen is het vies en smerig en moet je hier niet eens iemand binnen willen vragen.
Dit blijven we nog wel even volhouden denk ik. 🙂

Gepubliceerd op Geef een reactie op Quarantaine (deel 2)

Dat had ik niet verwacht. Een quarantaine deel 2 stond niet op mijn todo-lijstje. Net als het zelf krijgen van corona.

Ik zat er niet op te wachten en kreeg het toch. De eerste dagen ging ik er op een heel pijnlijke hoofdpijn na soepel in. Vanaf dag 3 werd het minder. Eruit komen 8 dagen later vond ik beter en nu gaat het goed. De vermoeidheid is voor 98% verdwenen. Net als mijn reuk en smaak. 🙁

Een online whisky-proeverij half december was een unieke ervaring. De ene whisky brandde op de tong, de ander echt in mijn keel. Verder was het alsof ik een smaakloos drankje dronk. De inname heb ik beperkt die avond.
Smaken zijn duidelijk niet meer wat ik ervan verwacht. Zo hadden we gisteravond een snackmomentje en onbewust had ik het bakje met mosterd opgepakt en opgesmikkeld. Het was een fijne structuur en een zacht zoete smaak. Structuren daar draait het tegenwoordig helemaal om. Ik ontdek een heel nieuw smaakpallet jammer dat niet alles klopt bij wat mijn hersenen zich herinneren.

Geuren ben ik helaas ook grotendeels kwijt. Zo heb ik de boter al een paar keer laten verbranden. Ik zet het gas nu maar lager.
Ruik ik het niet of er iemand voor mij uitgebreid gebruik heeft gemaakt van het toilet. (Dit is een voordeel) Helaas ruik ik ook de kattenbak niet. Die wordt nu dus af en toe vergeten. Soms ruik ik iets dat er niet is. Zo werd ik gisteren wakker met de lucht van gebakken vlees. Het rook heel sappig met een knapperig vel/kruidenkorstje. Het water loopt me nu weer in de mond.

Op televisie kwam een oproep langs voor een onderzoek naar reukverlies door corona. Ik heb gelijk gereageerd en was duidelijk niet de enige. De ontvangst bevestiging heb ik binnen met daarin het excuus dat het nog even kan duren voordat ze contact met mij op kunnen nemen.
Ondertussen begin ik vast met een reuktraining. 2x daags aan 4 flesjes ruiken. Wie weet ontwikkel ik mijzelf nog tot professioneel snuffelaar.