David Bowie heeft ooit een nummer gezongen "Changes". Nu heeft dat helemaal niets te maken met dat wat ik eigenlijk wil schrijven, maar omdat ik op zoek was naar een mooie omschrijving van alle veranderingen die wij doormaken dacht ik eens naar de lyrics te kijken en inderdaad het is totaal geen toevoeging voor dit stukje tekst. Ik zing het couplet wel vaak in mijn hoofd op het moment dat we weer iets veranderen. Plannen, het dagelijks ritme, banen, de indeling in ons huis. Er is voldoende om te veranderen en daar zijn we nu ook mee begonnen.
Eigenlijk kwam het omdat we een beetje vast zaten. En nu is een beetje vast niet zo erg. We hebben eerder vast gezeten. Toen bleek dat we meer uren werkten om de kinderopvang te betalen. Terwijl het ook heel goed ging met minder uren en we daardoor minder kinderopvang nodig hadden. Dit keer zitten we vast met ons huis. We hebben moeite met het gebrek aan ruimte.
Zeg nou eerlijk, een vijfpersoonshuishouden in een vierpersoonshuis is niet echt handig. Zeker niet nu ze allemaal volwassen aan het worden zijn. En als je dan naar je toekomst kijkt en bedenkt dat je waarschijnlijk de komende 6 jaar nog met 5 personen daar blijft wonen, dan gaat het jeuken. Dat jasje dat aan de krappe kant is gaat ineens voor je gevoel veel te krap zitten. Uitbouwen is geen optie, dan houden we minder tuin over dan we willen. De lucht in kan niet vanwege de te dunne balken voor een nok verhoging. Meer kamers kunnen we dus niet maken.
Heel voorzichtig kijken we naar andere huizen op de huizenmarkt. Ik vraag een bezichtiging aan bij een leuk huisje met 5 slaapkamers en krijg te horen dat ik helaas niet bij de 100 mensen zit die mogen gaan kijken. Eeeeeeh... Ik had iets opgevangen over een overspannen markt maar dit is wel heel heftig. Het was notabene een klushuis. Zou dan bij een huis dat af is zo'n 500 man erop af komen?
Ach, ons eigen huis staat niet te koop en daar moet het nodige nog aan afgerond worden. We zijn dus nog wel even bezig.