Getagd

Gisteren ben ik getagd via Facebook door mijn broer.

Rules: In your status update, list 12 albums that have stayed with you in some way. Don’t take too long and don’t think too hard. They don’t have to be “right” or “great” records, just ones that have touched you. Tag 10 or more friends to do the same thing, including me, so I’ll see your list.

Voor veel mensen geen probleem. Alleen ik luister nooit naar albums. 12 nummers zou voor mij ook geen probleem zijn geweest. Voor mij zijn het herinneringen en daar zit een nummer aan vast. Een perfecte dag gevangen in een nummer dat als afsluiter ergens gedraaid wordt.
Een begrafenis van een vriend. Een avond waarbij de sfeer precies goed is en waar je nog maanden op kan teren. En net dat ene nummer wordt erbij gedraaid. Vaak weet ik niet eens hoe een nummer heet. Soms hoor ik het pas jaren later weer. Soms kan ik het navragen. En soms ook niet. Dan komt een herinnering onverwacht terug.

Even jaren terug in de tijd. Ongeveer 22 jaar. Ik kwam net uit een minder succesvolle relatie. Woonde doordeweeks bij mijn opa en oma vanwege mijn uitzendbureau baantje. In het weekend bij mijn moeder en haar vriend. En had bijna geen vriendinnen meer door die bewuste relatie. Vanwege zijn stalkneigingen en bedreigingen durfde ik niet echt meer rond te lopen in mijn oude woonplaats. Echt een heerlijk leven.
Maar ik sjokte op een druilerige dag wat rond in de binnenstad van Arnhem. Liep een platenzaak binnen. Echt geen idee waarom. Een van de redenen dat deze relatie niet werkte, kwam juist door zijn eeuwige en altijd bezoeken aan platenzaken. Het kopen van minstens 15 cd’s in de maand. -Gelukkig had hij wel dezelfde muzieksmaak.- Maar van cd’s had ik mijn buik behoorlijk vol. Die frustratie over het wachten in de winkel tot hij weer een cd geluisterd had en stond te dubben wel of niet kopen komt nu ook gewoon weer boven borrelen. Dus snel terug naar het verhaal.

Totaal onverklaarbaar waarom, liep ik die zaak binnen en hoor een nummer. Vraag welke cd het is en koop hem. En ik liep de zaak weer uit.  In nog geen 3 minuten. En het voelde zo goed! Zo heerlijk zelfstandig. Alsof de zon van binnenuit begon te schijnen. Eindelijk een keuze voor het eerst in jaren die ik helemaal zelf gemaakt had. Vlak daarna kocht ik mijn eerste paar dr. Martens. Daar draaiden ze The Clash.

Oh ja, mijn lijstje met albums

1. Fleetwood Mac – Tango in the Night (Eerste gewonnen weddenschap)
2. Sugar Ray – Fly (Op kamers in Arnhem)
3. Queensrÿche – Empire (Geweldig, zat op onbekende zeer brede hunkschouders tijdens het concert)
4. Roberta Flack – First take (Teveel wijntjes. Teveel melancholie)
5. Rammstein – Sehnsucht (geweldig avondje uit!)
6. Queen – Sheer Heart Attack (Cassettebandjes vergeten op wintersport. Mijn broer leende mij deze. Hij woonde in Nederland. Ik in Zwitserland.)
7. Paolo Conte – Un Gelato Al Limon (Tijdelijk een extra huisgenoot. Elke avond tijdens het avondeten)
8. Clawfinger – Deaf Dumb Blind (Net toen ik het nodig had)
9. Johnny Cash – American IV (zoveelste lekkage tijdens de verbouwing. Maar ’s avonds ontspannen tussen de rollen steenwol maakt veel goed)
10. Muse – Resistance (Heerlijk met de kinderen op de bank. Ooit aangeraden door een weblog vriend die nooit meer zal bloggen. En een geweldig verjaardagscadeau voor manlief)
11. John Hiatt –  Slow turning (Vakantie!!!!! Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Italië, weer Duitsland en toen Frankrijk)
12. Lou Reed – Transformer (Tijdens ‘a perfect day’ kreeg mijn collega te horen dat zijn neefje was doodgereden. Een half jaar lang werd dit nummer zeker 3x per dag snoeihard gedraaid bij ons op de kamer. Krijg nog steeds kippenvel als ik het hoor.)