Goed gebit

Traditiegetrouw gaan wij met de kinderen om 12 uur de intocht van Sinterklaas kijken. Dit onder het genot van kruidnootjes, warme choco met slagroom en/of marshmallows. Dekentjes op de bank, kinderen eronder eventueel zelfs in pyjama of onesie, zo’n extreem pas op hij smelt in de buurt van hittebronnen pak uit een stuk. Dan is het even genieten voor mij. Voor de kinderen is het een verplichting, maar wel een aangename. 😁 Dit jaar zal ik gaan zitten kijken hoe zij al het lekkers naar binnen schuiven.

Nu las ik net op Facebook dat Wilco geen last meer had van zijn kies na 2 behandelingen. Ik zou willen dat ik zijn tandarts had gehad toen Anna nog in groep 8 zat. Nu zit ze in de 2de klas van de middelbare school. Die bewuste kies gaat er na meerdere behandelingen en 3 wortelpuntoperaties waarbij ik 1x na afloop een sterke gelijkenis met Shrek vertoonde, volgende maand eindelijk uit. Tenminste ik zag net dat de afspraakdatum tegelijk valt met een scholingsdag dus mogelijk gaat hij er volgend jaar pas uit. Maar daar heb ik zo goed als geen pijn meer aan.

Gisteren heb ik na een paar onrustige nachten met kiespijn de tandartspraktijk gebeld (andere kies en nieuwe tandarts). Tot mijn grote verrassing kon ik dezelfde dag nog terecht. Dus daar stond ik om half twaalf met bibberende knietjes. Foto gemaakt en kloppen op de twee kiezen welke de grootste kanshebber zou zijn. De voorste kies is een kandidaat voor een wortelpuntoperatie. (NEEEEE!!!) maar houden ze nog even in de gaten (pfieuw). De achterste kies was hoogstwaarschijnlijk de boosdoener. De tandarts was er snel duidelijk over dat een wortelkanaalbehandeling bijna onmogelijk is op die plek. Trekken zou al heel lastig zijn. Lastige locatie en lange wortels.  Nou had ik de kaakchirurg ook al eens horen mopperen over mijn lastig te bereiken voorlaatste kies. Met die kies en alle ellende nog heel vers in mijn achterhoofd nam ik een keuze tussen bijna onmogelijk en lastig. Zeker met kiespijn is die keuze snel nemen.

De tandarts gaf aan het rustig aan te doen zodat de wortels intact zouden blijven. Wel bestond er de kans dat de kroon van de kies ernaast los zou komen. Met een soort wigje begon hij eerst mijn kies los te wiebelen of los te snijden van het bot. Daarna is die arme man 35 minuten bezig geweest met duwen, trekken, wiebelen, verschillende stukken gereedschap in mijn mond te plaatsen voor diverse doeleinden. Tussendoor hoorde ik een scherpe knak, dat was gelukkig alleen maar mijn kroon.
Ik had op een gegeven moment eerder het idee dat hij mijn hoofd van mijn romp probeerde te scheiden. Gisteren had hij zijn training wel gehad en hoefde hij niet meer naar de sportschool. Dit was officieel de lastigste te verwijderen kies die hij tot dan toe had gehad. De wortels waren intact en inderdaad lang en hoera, trekken was de juiste keuze, want ik bleek 5 wortels aan mijn kies te hebben. Een andere behandeling zou een minimal kans van slagen gehad hebben. Nu heb ik meer kiezen met 5 wortels, zou daar dan die ellende steeds vandaan komen?

Bij het terugzetten van de kroon ging er iets mis en slingerde de assistente hem per ongeluk de kamer door en kon ze op handen en knieën de vloer af zoeken. Goed schoonmaken en cement ertussen, lampje erbij en hij zit er weer op.

En hoewel mijn gezicht vandaag aanvoelt alsof hij gebruikt is als boksbal is er niets van te zien. Hopen dat het vanbinnen snel ook zo aanvoelt.