Nu maandag de scholen weer beginnen en de kinderen met de vakantie er niet heel erg veel uit zijn geweest en zich gedragen als gekooide tijgers, ben ik aan het bedenken hoe ik mijn rust kan bewaren. Niet moeilijk natuurlijk. Blijven doorademen vanuit mijn tenen.
5 jaar geleden waren de kinderen nog een stuk jonger. Toen konden wij zonder gêne ons raam als decoratie gebruiken. Eigenlijk wel jammer dat we daar mee gestopt zijn:
Oei, de datum dat ik actief als figurant op het toneel rond ging hupsen, kwam sneller dichterbij dan ik had verwacht. Ik heb een ontzettend leuke avond gehad. Weet nu zeker dat ik geen talent heb en heb samengewerkt met een hele leuke club mensen. Als ik de kans krijg doe ik het weer. https://www.youtube.com/watch?v=R5CRnBPrr4U&feature=youtu.be
Soms duurt het even voordat je weet waar iets vandaan komt. zo kende ik de uitdrukking ‘schering en inslag’ wel maar eigenlijk geen idee waar het vandaan kwam.
Het ziet er nog niet uit op internet, maar ondertussen krijgt het wel vorm in mijn hoofd. Ik merk dat mijn smaak iets rustiger geworden is. Tenslotte zijn er genoeg druktemakers in mijn leven die het nu voor me inkleuren.
Vaak val je terug in een bepaalde gewoonte. Er zijn gewoontes die ik graag wil behouden, zoals de kinderen een welterusten knuffel geven. En er zijn gewoontes die ik kwijt wil. Zoals het standaard weekendwijntje.
Mij leek het leuk om hier weer eens actief te worden. Ik schaam mij bijna als ik zie wat ik de laatste paar keer heb gepubliceerd.
Een tijdje terug kreeg ik een boek. Iemand had opgevangen dat ik nogal onregelmatig een weblog bijhoud. Nogal onregelmatig vanwege een gebrek aan tijd. En ook vaak wegens een overdosis van de gedachte ‘waar zal ik dit keer eens over schrijven?’
Geloof me.
Minibroodje voor het paasontbijt bij de kleuters.